خیالهاى باطل یهود:

[سوره البقرة (2): آیات 47 تا 48]

یا بَنِی إِسْرائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَ أَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعالَمِینَ * وَ اتَّقُوا یَوْماً لا تَجْزِی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْئاً وَ لا یُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ وَ لا یُؤْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ *

47- اى بنى اسرائیل نعمتهایى را که به شما ارزانى داشتیم به خاطر بیاورید و نیز به یاد بیاورید که من شما را بر جهانیان برترى بخشیدم.

48- و از آن روز بترسید که کسى به جاى دیگرى مجازات نمى ‏شود، و نه شفاعت پذیرفته مى‏ شود و نه غرامت و بدل قبول خواهد شد و نه یارى مى‏ شوند.

از میان این نعمت ها به نعمت فضیلت و برترى یافتن بر مردم زمان خود که ترکیبى از نعمت هاى مختلف است اشاره کرده مى‏ گوید:" من شما را بر جهانیان برترى بخشیدم" (وَ أَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعالَمِینَ).[1]

در آیه بعد قرآن خط بطلانى بر خیال هاى باطل یهود مى‏ کشد، زیرا آنها معتقد بودند که چون نیاکان و اجدادشان پیامبران خدا بودند آنها را شفاعت خواهند کرد، و یا گمان مى‏ کردند مى‏ توان براى گناهان فدیه و بدل تهیه نمود، همانگونه که در این جهان متوسل به رشوه مى‏ شدند.[2]